นิทานเรื่อง แรคคูนเจ้าเล่ห์กับกระรอกใจดี

นิทานเรื่อง แรคคูนเจ้าเล่ห์กับกระรอกใจดี

ในป่าที่เงียบสงบ มีแรคคูนตัวหนึ่งที่มีชื่อเสียงในด้านความเจ้าเล่ห์ มันมักจะหาวิธีใช้ประโยชน์จากสัตว์ตัวอื่นโดยไม่ต้องทำงานหนัก วันหนึ่งมันสังเกตเห็นกระรอกตัวหนึ่งที่ชอบเก็บถั่วและแบ่งปันให้กับเพื่อนๆ กระรอกเป็นสัตว์ที่ใจกว้างและไม่เคยคิดถึงการปฏิเสธใคร

แรคคูนจึงวางแผนที่จะเข้าหากระรอกด้วยคำพูดหวานๆ มันเข้าไปทักทายกระรอกแล้วพูดว่า “เจ้ากระรอกผู้ใจดี ข้าชื่นชมในความเอื้อเฟื้อของเจ้า ข้าอยากเป็นเพื่อนกับเจ้า แต่ข้ากำลังหิวและไม่มีอาหารเลย”

กระรอกที่ไม่เคยคิดร้ายกับใครจึงตอบว่า “ถ้าเจ้าหิว ข้ายินดีแบ่งถั่วที่ข้าเก็บไว้ให้เจ้าเสมอ เจ้าต้องการมากเท่าไหร่ ข้าจะให้เอง”

แรคคูนยิ้มแอบยิ้มในใจ มันรับถั่วไปจากกระรอกโดยไม่คิดจะคืนอะไรตอบแทน วันต่อมา แรคคูนกลับมาหากระรอกอีกครั้ง พร้อมคำพูดเดิมๆ มันบอกว่ามันยังหิวอยู่และขอถั่วอีก กระรอกก็ยินดีที่จะให้

เวลาผ่านไป แรคคูนใช้ความใจดีของกระรอกเพื่อให้ตัวเองได้รับอาหารโดยไม่ต้องลำบากเลย จนกระทั่งกระรอกเริ่มสังเกตเห็นว่าถั่วที่เก็บไว้นั้นลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว มันเริ่มรู้สึกว่าตนเองถูกใช้และคิดว่าถึงเวลาที่ต้องหยุดแล้ว

เมื่อแรคคูนกลับมาขอถั่วอีกครั้ง กระรอกจึงตอบว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าใช้ความใจดีของข้าเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ข้าจำเป็นต้องเก็บอาหารไว้สำหรับตัวเองด้วย เจ้าควรเรียนรู้ที่จะหาของกินเองบ้าง”

แรคคูนรู้สึกผิดหวัง แต่มันไม่สามารถเถียงได้ เพราะกระรอกพูดความจริง มันถูกเปิดโปงว่าคอยใช้ประโยชน์จากความใจกว้างของกระรอกมาตลอด

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ความใจดีที่มากเกินไปโดยไม่ระมัดระวังอาจทำให้เราตกเป็นเหยื่อของผู้ที่มองหาผลประโยชน์จากเรา เราควรให้ความสำคัญกับตัวเองและรู้จักปฏิเสธเมื่อถึงเวลา

• แท็ก:
• นิทาน
• นิทานสอนใจ
• นิทานสำหรับวัยรุ่น
• นิทานไทย