ดวงจันทร์กับดอกบัว: นิทานแห่งความรักที่ไม่สมหวัง

นิทานเรื่อง: ดวงจันทร์กับดอกบัว

ในบึงน้ำที่เงียบสงบ มีดอกบัวงามเบ่งบานอยู่กลางน้ำ ดอกบัวเป็นดอกไม้ที่งดงามที่สุดในบึง มันเบ่งบานขึ้นทุกเช้าพร้อมกับแสงอาทิตย์ และปิดกลีบลงเมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า

ทุกคืน ดวงจันทร์จะขึ้นมาส่องแสงบนท้องฟ้า มองลงมาเห็นดอกบัวที่ปิดกลีบอยู่ ดวงจันทร์หลงใหลในความงามของดอกบัว แม้ดอกบัวจะไม่เคยเห็นแสงของดวงจันทร์มาก่อน แต่ดวงจันทร์ก็ยังคงส่องแสงเบาๆ ให้บึงน้ำสว่างในทุกค่ำคืน หวังว่าสักวันหนึ่งดอกบัวจะรู้สึกถึงความรักที่ดวงจันทร์มีให้

วันหนึ่ง ดวงจันทร์ไม่สามารถทนการรอคอยได้อีกต่อไป มันจึงขอให้สายลมพัดเบาๆ ไปบอกดอกบัวว่า “ดอกบัวอันงดงาม ข้าคือดวงจันทร์ที่เฝ้ามองเจ้าทุกคืน ข้าหลงใหลในความงามของเจ้า และหวังว่าสักวันเจ้าจะเปิดกลีบออกเพื่อให้ข้าได้ชื่นชมความงามของเจ้าในยามค่ำคืน”

เมื่อดอกบัวได้ยินคำของสายลม มันรู้สึกซาบซึ้ง แต่ก็เสียใจในเวลาเดียวกัน มันตอบสายลมกลับไปว่า “ดวงจันทร์ ข้ารู้สึกขอบคุณที่เจ้ารักข้า แต่ข้าคือดอกบัวที่เกิดมาเพื่อแสงอาทิตย์ ข้าสามารถเบ่งบานได้เพียงแค่ในเวลากลางวันเท่านั้น และข้าก็ต้องปิดกลีบเมื่อค่ำคืนมาถึง ข้าไม่สามารถอยู่เคียงข้างเจ้าหรือเบ่งบานในแสงของเจ้าได้”

ดวงจันทร์ได้ยินคำตอบนั้นก็รู้สึกเศร้า มันยังคงส่องแสงให้บึงน้ำเช่นเคย แต่รู้ว่าไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไร ดอกบัวก็จะไม่มีวันเบ่งบานให้เห็นในยามค่ำคืน ความรักที่ดวงจันทร์มีให้ดอกบัวจึงกลายเป็นเพียงความฝันที่ไม่อาจเป็นจริงได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
บางครั้งความรักและความหวังไม่อาจเป็นจริงได้ แม้จะพยายามมากเพียงใด บางสิ่งในชีวิตถูกกำหนดไว้ให้เป็นไปตามธรรมชาติของมัน และเราต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับความจริงนั้น

• แท็ก:
• นิทาน
• นิทานเด็ก
• นิทานไทย
• นิทานก่อนนอน