นิทานเรื่อง กระต่ายกับกระจกที่แตกสลาย

นิทานเรื่อง กระต่ายกับกระจกที่แตกสลาย

ในป่าอันเงียบสงบ มีสัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ และกระต่ายตัวหนึ่งที่ภูมิใจในรูปลักษณ์ของตนมาก มันชอบส่องกระจกทุกวันและชื่นชมตัวเอง กระต่ายเชื่อว่ามันไม่มีข้อบกพร่องใดๆ และคิดว่าตนเองสมบูรณ์แบบ

วันหนึ่ง กระต่ายวิ่งไปเล่นในป่าและเผลอชนกับกระจกที่มันใช้ส่องตัวเองทุกวัน กระจกนั้นตกลงและแตกกระจายไปทั่ว กระต่ายตกใจและรู้สึกไม่สบายใจ เพราะตอนนี้มันไม่มีอะไรให้ส่องเพื่อชื่นชมตัวเองอีกต่อไป

“ข้าคงไม่สามารถเห็นความงดงามของตัวเองอีกแล้ว” กระต่ายพูดด้วยความกังวล

ในขณะที่มันกำลังนั่งเศร้าอยู่นั้น นกฮูกผู้ฉลาดบินผ่านมาและเห็นกระต่ายกำลังจมอยู่ในความทุกข์

“กระต่าย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” นกฮูกถามด้วยความเป็นห่วง

กระต่ายเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง และบอกว่ามันเสียใจกับกระจกที่แตก นกฮูกยิ้มและตอบว่า “การที่กระจกแตกไม่ได้เป็นปัญหาอย่างที่เจ้าคิด ข้าคิดว่ามันเป็นโอกาสให้เจ้ามองตัวเองจากภายใน แทนที่จะส่องกระจกเพื่อเห็นแต่ความงามภายนอก”

กระต่ายฟังแล้วรู้สึกประหลาดใจ “ข้าควรทำอย่างไรเมื่อข้าไม่สามารถเห็นตัวเองได้เหมือนเดิม?”

นกฮูกตอบว่า “เจ้าควรใช้เวลาสำรวจความคิดและการกระทำของตนเอง การที่เจ้ามองเห็นเพียงแค่ภายนอกไม่ได้หมายความว่าภายในของเจ้าจะสมบูรณ์แบบ การยอมรับข้อผิดพลาดและพัฒนาตัวเองจากภายในสำคัญยิ่งกว่าความงามภายนอก”

กระต่ายครุ่นคิดตามและเริ่มเข้าใจถึงความหมายของคำพูดนกฮูก มันเริ่มสำรวจตัวเองและยอมรับว่าบางครั้งมันมีความเย่อหยิ่งและหลงในตัวเองมากเกินไป กระต่ายตัดสินใจที่จะปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น ไม่เพียงแต่ภายนอก แต่จากภายในด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การมองเห็นข้อผิดพลาดของตนเองเป็นสิ่งสำคัญ และไม่ควรหลีกเลี่ยงความจริงเมื่อเราทำผิดพลาด

• แท็ก:
• นิทาน
• นิทานสอนใจ
• นิทานไทย